76.

Po pierwszym zjeździe jestem pozytywnie nastawiona. Do ludzi z grupy, do nauczycieli. Czas pokaże jak to będzie, a następny zjazd dopiero za dwa tygodnie. ;p W sumie jak narazie mam zapał, i nie mogę się doczekać. :)

Ale nie będę o tym pisać. Zaczęłam tak dziś się zastanawiać... A raczej pewna osoba skłoniła mnie (nieświadomie) do rozmyślań na pewien temat. Czy też zauważyliście to, że cokolwiek bym nie pisała, to zawsze jest tylko o jasnej stronie Mocy? Nie mówię tylko tutaj na blogu, ale także w przeszłości na photoblogu czy gdzieś tam indziej. W moich notkach zawsze wszystko jest radosne, ja zadowolona, kurde wręcz szczęśliwa, wszystko wokoło piękne i kolorowe. Pozytywne. Wręcz idealne. Nigdy nie ma nic o tym jak ludzie mnie wkurwiają, nie ma nic o kłótniach i awanturach. Miłość  jest zawsze szczęśliwa, a my zakochani jak w pierwszych miesiącach. Tylko ,,kocham Cię", ,,jesteś dla mnie wszystkim", ,, już na zawsze, Ty i ja", blablabla. A potem ni stąd ni zowąd okazuje się, że to koniec. ,,Przecież nic na to nie wskazywało, tacy byliście szczęśliwi, tacy zakochani. Idealna para", etc. Jesteśmy ludźmi, ludzie nie są idealni, nigdy. Ale sprawiamy takie pozory. Bo widzowi przedstawiamy tylko jasną stronę Mocy - tą ciemną i złą zostawiamy w czterech ścianach, zamkniętą na klucz. Nie wiem, czemu to robię. Może podświadomie uważam że jeśli coś nie zostało ujawnione, wypowiedziane, to tego nie ma? Jak tak o tym  myślę to wydaje mi się to najbardziej prawdopodobne. Oczywiście pomijając zranienie uczuć drugiej osoby takimi słowami, musimy wziąć poprawkę na to, że jest to Internet, a w Internecie nie powinno się wszystkiego pisać. Nie powinno się zbytnio wystawiać, zdejmować zbroi, która nas chroni. Bo wtedy łatwiej nas zranić, Internet roi się od wirtualnych wojowników, którzy za nic mają zasady fair-play. Tylko czekają  na moment kiedy ściągniesz swą zbroję i będą mogli wymierzyć Ci w serce ze swojej kuszy lub wbić miecz w plecy. W najmniej oczekiwanym momencie...

W przeszłości robiłam te błędy, pisałam o rzeczach o których nie powinnam. Nadal mi się to zdarzy. Może dlatego, że nie daję sobie z pewnymi rzeczami rady i wołam w ten sposób o pomoc, a może dlatego że chcę pokazać jak daleko mi do ideału. A może po prostu... nie wiem.

I - tak, pisałam notki tylko o jasnej stronie Mocy, tylko o tym jaka jestem szczęśliwa w aktualnym związku, jak bardzo kocham. Ale skoro wtedy tak czułam? To co mam zrobić? To moja przeszłość,  nie powinnam za nią odpowiadać każdego dnia teraźniejszości. Nie wymarzę tamtych miesięcy i lat. Tamtych uczuć i emocji. Nie ma takiej opcji, nawet gdybym chciała. Zresztą wypieranie się tego wszystkiego także nie świadczyło by zbyt dobrze o mnie, prawda? Teraz po prostu wiem, że niektóre uczucia były wyolbrzymione. A emocje - tak  jak już pisałam - tylko z jednego worka. Więc nie możesz mi mówić jak było w przeszłości. Nie było Cię przy tym. A to, że przeczytasz coś na photoblogu w archiwalnych notkach, to nic  nie znaczy! Bo nadal nie znasz całości. Prawdopodobnie nigdy nie poznasz. Ale wolisz być subiektywny, oceniać mnie i moją przeszłość na podstawie przeterminowanych słów. Czemu nie możesz zająć się rzeczywistością, teraźniejszością moją? Czemu nie możesz uwierzyć, że teraźniejszość ta jest inna? W końcu to ja mam jakieś porównanie. W końcu to ja to przeżyłam, nie Ty. I skoro mówię, że jest tak a nie inaczej, że teraz jest inaczej niż wtedy - to tak właśnie jest. Musisz uwierzyć na słowo. Potrafisz?

- - -

mood: bez komentarza.

listening to: Kate Voegele - You can't break a broken heart. ♥

reading: J. D. Robb ,,O włos od śmierci" (ale chyba już to kiedyś czytałam...)

watching: W.I.T.C.H. ♥

playing: leśna przygoda na n-k.
drinking: pepsi twist.

eating: później może maczugi wszamię, o.